κρατυντήριος

κρατυντήριος, -ία, -ον (Α)

1. ικανός ή κατάλληλος να ισχυροποιεί, δυναμωτικός («κρατυντήριος κλισμός», Ιπποκρ.)

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) Κρατυντήρια

τίτλος έργου τού Δημοκρίτου, στο οποίο ο φιλόσοφος ανέλυε τη διδασκαλία του

3. (κατά τον Ησύχ.) «ὁ κατισχύων», ο νικητής. ( [ΕΤΥΜΟΛ.: < κρατύνω + επίθημα -τήριος (πρβλ. αμυν-τήριος, πλυν-τήριος)].